ویرانی معکوس، درآمدی است بر ایده ی اصلی طراحی این پروژه، ایده ای که از دل فرهنگی متلاشی شده، بیرون کشیده شده است؛ بدین گونه که اجزای از هم گسیخته ی میراثی ارزشمند، دوباره گرد هم جمع می شوند تا مجموعه ای تازه را باز تولید کنند.  

این پروژه به صورت نمادین، از بستر ویرانه ها کالبد تازه ای شکل می دهد و به واسطه ی ساختار منعطف و ناتمامش، آزادانه امکان رشد و توسعه را بر اساس خواسته های آینده، مهیا می سازد.

این فرم معماری، معرف حالیست به جا مانده از گذشته ای تلخ اما امیدوار به آینده.

میراث فرهنگی:

میراث فرهنگی نشان دهنده دستاوردهای یک ملت در طول سال های طولانی است، در حالی که نابودی آن، فاجعه ای است که هویت ملی را تضعیف می کند. در کشوری با پیشینه تاریخی ارزشمند، مانند افغانستان، حفاظت از میراث فرهنگی تخریب شده می تواند در احیای هویت ملی و انتقال آن به نسل های آینده، نقش حیاتی داشته باشد.

فروپاشی فرهنگ:

با اینکه اغلب جنبه های فرهنگی در افغانستان هنوز پابرجاست، اما طی چند دهه گذشته به دلیل بحران های مختلف، مانند افراطیگری و تعصبات مذهبی، حجم قابل توجهی از میراث تاریخی و فرهنگی آنها از بین رفته است. انفجار “بودای اعظم بامیان” را می توان تصویری از این ویرانی فاجعه بار دانست که امثال آن در هر گوشه از این کشور اتفاق افتاده است.

بازیابی اجزاء:

بازسازی عینی عناصر فرهنگی نابود شده، امکانپذیر و حتی مطلوب نیست. با این وجود، احیای مجدد هویت ملی با چیدمان جدید از عناصر شکل دهنده ی سنت و بقایای فرهنگی قابل دستیابی است. تولد دوباره ی یک فرهنگ می تواند گفتمان فرهنگ ها را ترویج دهد و سرآغازی باشد بر دگرگونی و ارتقاء یک جامعه.

اصلاح فرهنگی، حرکت به سوی آینده:

به طور قطع اصلاحات فرهنگی پاسخ مناسبی است به نیاز های امروز مردم افغان. برای ساخت آینده ای روشن همان اندازه که تحلیل تاریخ این مرز و بوم اهمیت دارد، اعاده ی جایگاه فرهنگی این ملت در سطح جهانی حائز اهمیت است؛ از این رو ساختن مأمنی ایده آل برای فرهنگ، آموزش و بستری برای رخداد های اجتماعی، می تواند زمینه ی مناسبی باشد برای داشتن درکی درست از زندگی مردم افغانستان.

استراتژی های توسعه پایدار:

قبل از ساخت:

استفاده از مراکز اطلاع رسانی عمومی در روستا و سایر شهرها

انجام رویدادهای سنتی عمومی در محل

آموزش افراد محلی به عنوان کارکنان آینده

در حین ساخت:

استفاده از کارگران ماهر آموزش دیده محلی

تولید و استفاده از مصالح بومی در مقیاس بزرگتر

ایجاد فرصت های شغلی محلی

پس از ساخت:

استفاده از نیروهای آموزش دیده محلی

بهبود تعمیر و نگهداری محلی

ایجاد جاذبه گردشگری

افزایش مزایای اقتصادی

درگیر شدن نسل جوان برای احیای فرهنگ

آموزش عموم برای توسعه آینده

رویکرد طرح در ایجاد کیفیت فضایی:

در بخش آموزش، بیشتر از اینکه تولید کلاس هایی با استاندارد های رایج مد نظر باشد، هدف بر این بوده تا اتمسفر فضاهای آموزشی سنتی، احیا شود. همان مکتب، با امکانات محدود که ارتباط نزدیکی با فضای باز دارد و بیشتر به پناهگاهی می ماند که جهت تعلیم و آموزش از آن استفاده می شود. در این پروژه تلاش بر این بوده که ارتباطی تنگاتنگ بین فضاهای فرهنگی و آموزشی با منظر برقرار گردد، رویکردی که در متن زیست و فرهنگ مردم این اقلیم است و در جهت اصالت بخشی به فضا ها عمل کند. با این استراتژی آزادانه امکان گسترش پروژه در آینده نیز فراهم می گردد.